(Dziś absolutnie bez jaj, bo temat poważny )
Dziś dla Polaków dzień szczególny, ale jakoś o tym w mediach cicho. A zatem nieśmiało przypomnę. Od 26 lutego 1927 "Mazurek Dąbrowskiego" jest oficjalnym hymnem państwowym. Oficjalnie zatem nasz hymn liczy sobie 83 lata i ma w tej roli urodziny, choć także wcześniej była to ważna pieśń patriotyczna. A skoro już o patriotyźmie mowa, nieskromnie się pochwalę: sam umiem zaśpiewać z pamięci 3 zwrotki i zagrać do tego akompaniament na fortepianie. Tak po prostu zostałem w domu wychowany. Nie zastanawiałem się nigdy nad tym. Po prostu kocham Polskę i znajomośc hymnu wydawała mi się równie oczywista, jak to, że umiem czytać, pisać i rachować pisemnie w słupku (dopisuję pod kreską szóstkę, a jedynkę mam w rozumie). Nauczyłem śpiewać "Mazurka Dąbrowskiego" moje dzieci, gdy były w zerówce, a może nawet nieco wcześniej, nie pamiętam już dokładnie. Jestem pewny, że i one wkrótce nauczą naszej narodowej pieśni swoje pociechy.
Hymn to jeden z symboli naszej państwowości, śpiewamy go z dumą, nie raz ze łzami w oczach, częściej są to łzy radości, na przykład, gdy nasi wygrywają, niestety są i smutne momenty, gdy uronimy łzę, gdy odchodzi od nas wybitny rodak.
Mimo wysypu różnych afer i aferek, sądze, że Polska to nie jest dziki kraj, w którym nie ma miejsca na uczciwość i patriotyzm. W naszym światku politycznym wielu jest patriotów. Znamy na ogół polityków z pierwszych stron gazet, bywalców różnych audycji telewizyjnych. Ale jest ogromna rzesza pozostałych, z drugiej, trzeciej linii. Mniej znani parlamentrarzyści, urzędnicy ministerialni, samorządowcy. Ludzie często skromni, oddani Polsce. Oni nie krzyczą, że są wielkimi patriotami, nie mają tyle pychy w sobie, by pozwolić sobie na dodawanie numerków do nazwy naszego kraju. Nie chwalą się, że są po stronie AK, nie mianują się genetycznymi patriotami, nie nazywają każdego, kto ma inne poglądy: komuchem, lewakiem, agentem i WSIarzem. Ciężko i uczciwie pracują, gdy rządy się zmieniają, a prezydenci odchodzą. I potrafią zaśpiewać hymn narodowy, bo znają słowa przynajmniej pierwszej zwrotki.
I tym mnie przekonują, że Polska jest dla nich ważna.
